Διανυκτέρευση στο καταφύγιο του Παναιτωλικού

Το καταφύγιο του Παναιτωλικού όρους πρόκειται για ένα από τα πιο άγνωστα ορεινά καταφύγια της χώρας. Παρόλα αυτά σίγουρα αποτελεί ένα από τα πιο ξεχωριστά, κυρίως λόγω της ιδιαίτερης ξύλινης κατασκευής του. Μάλιστα εκτός από την σχετικά εύκολη πρόσβαση, παρέχει όλες τις ανέσεις που θα χρειαστείτε στο βουνό αλλά και ίσως την καλύτερη θέα πρός την μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας. Η ομάδα μας επισκέφθηκε πρόσφατα το καταφύγιο και διανυκτέρευσε σε αυτό. Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν να μην μοιραστούμε αυτή την υπέροχη εμπειρία μαζί σας.

Table of Contents

Η διαδρομή για το καταφύγιο του Παναιτωλικού όρους

Ξεκινάμε την εκδρομή μας νωρίς το απόγευμα με την διαδρομή μέχρι το χωρίο Περιστέρι. Το Περιστέρι πρόκειται για μικρό ορεινό χωρίο της Αιτωλοακαρνανίας, από το οποίο ξεκινάει ο ανηφορικός χωματόδρομος για το καταφύγιο του Παναιτωλικού όρους. Εκεί συναντιόμαστε με τον ορειβατικό σύλλογο του Αγρινίου ο οποίος είχε οργανώσει και την εκδρομή. Έπειτά από μια μικρή συζήτηση με μέλη και φίλους του συλλόγου ξεκινάμε την πεζοπορία για το καταφύγιο. Η διαδρομή από το χωρίο διαρκεί περίπου μιάμιση ώρα και στο μεγαλύτερο κομμάτι της γίνεται πάνω στον χωματόδρομο. Γενικά η διαδρομή είναι εύκολη τεχνικά αλλά έχει αρκετή και συνεχόμενη κλίση. Παρόλα αυτά η μαγεία του τοπίου και η θέα στις γύρω περιοχές μας κάνει να ξεχάσουμε την κούραση και να συνεχίσουμε. Αργά το απόγευμα φτάνουμε στο καταφύγιο και αρχίζουμε να τακτοποιούμαστε.

Το καταφύγιο του Παναιτωλικού όρους

Εξωτερικά το καταφύγιο δείχνει αρκετά ξεχωριστό από αυτά που έχουμε συνηθίσει. Κυρίως γιατί είναι χτισμένο σχεδόν εξ ολοκλήρου από μεγάλους κορμούς ελάτης οι οποίοι όπως μάθαμε αργότερα ήρθαν από την μακρινή Φιλανδία. Επίσης λόγω του υψόμετρου (1.170 μ.) στο οποίο είναι χτισμένο το καταφύγιο, περιβάλλεται από πανέμορφα έλατα που κάνουν ολόκληρη την εικόνα ακόμη πιο μαγευτική. Έπειτα από την περιήγησή μας στο εξωτερικό κατευθυνόμαστε στο εσωτερικό του καταφυγίου για να βρούμε τα κρεβάτια μας.

Το εσωτερικό του καταφυγίου

Με μια πρώτη ματιά εσωτερικά θα μπορούσε κανείς να πει ότι μπήκε σε ένα έργο τέχνης. Αμέτρητοι κορμοί σε διάφορα μεγέθη και λεπτεπίλεπτα τοποθετημένοι διαμορφώνουν και έμμεσα διακοσμούν τον εσωτερικό χώρο. Αφού φτάνουμε στον δεύτερο όροφο βρίσκουμε τα κρεβάτια μας και τα στρώνουμε με τις χοντρές κουβέρτες που παρέχει το καταφύγιο. Έπειτά κατευθυνόμαστε ξανά στο εξωτερικό για να βρεθούμε στο κιόσκι του καταφυγίου από το οποίο μπορείς να δεις το υπέροχο ηλιοβασίλεμα πάνω από την λίμνη Τριχωνίδα.

Βράδυ στο καταφύγιο του Παναιτωλικού όρους

Η ώρα περνάει και ο περισσότερός κόσμος έχει φτάσει. Μάλιστα στην κουζίνα μερικοί ήδη έχουν αρχίσει τις ετοιμασίες για το φαγητό. Στο εξωτερικό η φωτιά στην μεγάλη ψησταριά είναι σχεδόν έτοιμή και κόσμος αρχίζει να κάθεται γύρω από τα ξύλινα τραπέζια. Παρόλο της εποχής ο καιρός είναι σύμμαχος μας και μας επιτρέπει να απολαύσουμε την νύχτα έξω, κάτω από τα αστέρια και τον καθαρό ουρανό. Η βραδιά συνεχίζεται με ωραίες συζητήσεις με παλιούς και νέους φίλους ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζεται και το φαγητό. Στην μεγάλη παρέα μας δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι μουσικοί οι οποίοι ομορφαίνουν την βραδιά ακόμη περισσότερο.

Τελικά τα φαγητά είναι έτοιμα και απολαμβάνουμε το γεύμα μας με το παραπάνω ενώ, συζητάμε τις λεπτομέρειες για την ανάβαση της επόμενης μέρας στην κορυφή της περιοχής. Ομολογουμένως οι βραδιές σε μέρη σαν και αυτό είναι μαγευτικές. Παρόλα αυτά η δικιά μας βραδιά φτάνει προς το τέλος της μιας και αύριο μας περιμένει πρωινό ξύπνημα. Επισκεπτόμαστε για άλλη μια φορά το κιόσκι για μερικές φωτογραφίες στην υπέροχη βραδινή θέα των γύρω περιοχών και τελικά κατευθυνόμαστε στα κρεβάτια μας.

Ανάβαση στην κορυφή Κόκα και Κυρά Βγένα

Η επόμενη μέρα ξεκινά αρκετά νωρίς, αλλά έπειτα από έναν το λιγότερο, ξεχωριστό ύπνο. Ετοιμαζόμαστε στα γρήγορα και μαζευόμαστε με τα υπόλοιπά μέλη στο εξωτερικό του κτιρίου. Η ανάβαση μας για την κορυφή Κόκα ξεκινά. Το τοπίο δείχνει να είναι γεμάτο ζωή και τίποτα δεν θυμίζει πιά την απόκοσμη ησυχία της προηγούμενης νύχτας. Μάλιστα ο καλός καιρός μας προσφέρει άπλετη θέα στο δάσος, στα γύρω βουνά αλλά ακόμη και στην πόλη του Αγρινίου.

Έπειτά από περίπου δυόμιση ώρες φτάνουμε στην κορυφή Κόκα και μετά από λίγο στην κορυφή Κυρά Βγένα. H θέα και από τις δύο κορυφές μας ανταμείβει και με το παραπάνω για τον κόπο μας, οπότε μια μεγάλη στάση επιβάλλεται. Στην συνέχεια βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες μας με φόντο τα σύννεφα που βρίσκονται από κάτω μας και ξεκινάμε την κατάβαση.

Έπειτά από τέσσερις ώρες καταλήγουμε ξανά στο χωριό Περιστέρι από οπού και ξεκινήσαμε. Αυτή την φορά στην ταβέρνα του χωρίου μας περιμένει τραπέζι και φαγητό με τα υπόλοιπα μέλη της εκδρομής. Η υπόλοιπη μέρα κυλάει όμορφα και με ικανοποίηση για την επιτυχία της ανάβασης. Τελικά ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την επόμενη ανάβαση και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής.

Για περισσότερες πληροφορίες γύρω από την διαμονή και τα μονοπάτια στο καταφύγιο θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τον Ορειβατικό σύλλογο Αγρινίου.